امام علی (ع) روشنگر هستی

آیین اسلام برای تربیت فرد و اجتماع اصرار دارد صفحات حیات فرد و جامعه معطر و پرافتخار در نزد سایرین بدرخشد و گرد و غبار بدی بر چهره بندگان ننشیند و بندگان خداوند الگو و نمونه باشند. برای ورود در این فضای عطرآگین، نشانه‌های خدا را در هستی باید دید. از دخالت در زندگی دیگران دوری جست. به اعمال و رفتار و حالات بقیه نپرداخت و از سوراخ‌های ریز داشته‌های آلوده خود به سایرین ننگریست. نقاط ضعف آبروریز را آشکار نساخت. بلکه کاری کرد که به حیثیت کسی لطمه نخورد و ضمنا خود متوجه شود و به برطرف کردن عیب خویش بپردازد و همه وجهه خدایی‌شان جلوه‌گر باشد و کسی سرافکنده و شرمنده زندگی نکند. چون ریشه همه اختلافات و نزاع و درگیری‌ها از اخلاق اجتماعی سر می‌زند و به بقیه می‌رسد. 

اگر جامعه به خود بقبولاند که نباید آبرو و حیثیت افراد را زیر دست و پای دیگران له کند جامعه مذهبی و مومن ساخته است چون سرمایه والای انسان شخصیت اوست که نباید به خطر بیفتد و ترور شخصیت از کشتن آن فرد بدتر می‌باشد. (برگرفته از متن کتاب)